به نقل از «خبرآنلاین»

زیرآبی رفتن باورنکردنی پهپاد دوزیست / عکس

تاریخ انتشار: ۱۹ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۵۹۰۳۲

اگرچه پهپادها می‌توانند مسافت‌های طولانی را به سرعت طی کنند اما فناوری‌های مشابهی که برای محیط زیر آب ساخته شده‌اند، می‌توانند به کاوش در زیر آب بپردازند. «تی‌جی فلایینگ فیش»(TJ-FlyingFish)، بهترین‌های هر دو فناوری را ارائه می‌دهد زیرا یک کوادکوپتر است که می‌تواند به اعماق آب هم راه یابد.

تی‌جی فلایینگ فیش در حال حاضر در قالب نمونه اولیه کاربردی، توسط گروهی از دانشمندان «موسسه تحقیقاتی شانگهای برای سیستم‌های خودکار هوشمند»(SRIIAS)، «دانشگاه تونگجی»(Tongji University) و گروه تحقیقاتی سیستم‌های بدون سرنشین در «دانشگاه چینی هنگ‌کنگ»(CUHK) ابداع شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تی‌جی فلایینگ فیش در نگاه نخست، بسیار شبیه به هر کوادکوپتر دیگری به نظر می‌رسد. این کوادکوپتر از یک بدنه گنبدی مرکزی و چهار بازو تشکیل شده است که هر یک دارای یک واحد محرکه شامل یک پروانه در انتهای خود هستند. هر واحد پیشرانه دارای یک جعبه دنده ویژه و بازویی است که روی آن نصب شده و به کوادکوپتر امکان می‌دهد تا به طور مستقل نسبت به همتایان خود بچرخد.

هنگامی که تی‌جی فلایینگ فیش در حال پرواز است، هر چهار واحد رو به بالا هستند و پایه‌های خود را با سرعت بالاتری می‌چرخانند. هنگامی که روی آب فرود بیاید، واحدها رو به پایین می‌چرخند و سپس سرعت چرخش را کم می‌کنند و پهپاد را به زیر سطح می‌کشند. تی‌جی فلایینگ فیش به منظور تحقق بخشیدن حرکت عمودی و افقی پس از غوطه‌ور شدن کامل، زاویه و نیروی رانش هر واحد پیشران را در صورت نیاز تنظیم می‌کند. کوادکوپتر پس از اتمام کار می‌تواند با قرار گرفتن در زیر آب، به سطح بازگردد و پرواز کند.

تی‌جی فلایینگ فیش با وزن ۱.۶۳ کیلوگرم در شکل کنونی خود، می‌تواند به مدت شش دقیقه در هر بار شارژ باتری شناور بماند یا به مدت ۴۰ دقیقه زیر آب حرکت کند. همچنین، این کوادکوپتر می‌تواند تا عمق حداکثر سه متری فرود بیاید و حداکثر سرعت آن زیر آب، دو متر در ثانیه است.

پروفسور «بن چن»(Ben Chen)، پژوهشگر دانشگاه چینی هنگ‌کنگ گفت: تی‌جی فلایینگ فیش کاملا مستقل است و در هیچ نقطه‌ای از سفر آبی/خاکی خود به انسان نیاز ندارد. کاربردهای احتمالی این فناوری شامل بررسی‌های هوایی/آبی، سنجش از راه دور و عملیات جستجو و نجات است.

دانشمندان «دانشگاه اوکلند»(Oakland University) آمریکا نیز پیشتر یک کوادکوپتر پرنده/ شناگر ساخته بودند که «لون کوپتر»(Loon Copter) نام دارد. لون کوپتر به صورت افقی روی آب فرود می‌آید، سپس آب را به درون محفظه خود پمپاژ می‌کند تا به سمت پایین متمایل شود. این کوادکوپتر با استفاده از ملخ‌های عمودی خود، در آب حرکت می‌کند و با پمپاژ آب به درون و بیرون از محفظه خود، به سمت پایین و بالا می‌رود.

۵۸۵۸

کد خبر 1729266

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: پهپاد هواپیمای بدون سرنشین فناوری زیر آب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۵۹۰۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آمار باورنکردنی بیماران مبتلا به دیابت در کشور

دکتر حسام‌الدین علامه با بیان اینکه آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد دیابتی‌ها در مدت‌زمان بیماری، به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند، افزود: حدود ۱۵ درصد افراد دیابتی به زخم پا دچار می‌شوند و ۱۵ درصد این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه می‌کنند.

به گزارش ایسنا، وی با بیان اینکه زخم‌های مزمن ۳ دسته «عمده» و یک دسته «نادرتر» دارند، اظهار کرد: زخم‌های دیابتی در صدر دسته «عمده» قرار می‌گیرند؛ زخم‌های دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد می‌شود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا می‌شوند.

وی با بیان اینکه زخم‌های عروقی دومین عامل ابتلا به زخم‌های مزمن هستند، اظهار کرد: زخم‌های عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم می‌شوند. بررسی‌ها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخم‌های شریانی است. همچنین زخم‌های وریدی به دلایل نارسایی‌های عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد می‌شود. چاقی، نارسایی‌های قلبی‌عروقی و برخی از سرطان‌ها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد می‌کنند نیز سبب ابتلا به زخم‌های مزمن وریدی می‌شوند.

علامه با بیان اینکه سومین عاملی که منجر به زخم‌های مزمن می‌شود، زخم‌های «فشاری» یا «بستر» هستند؛ افزود: طبیعی است که تعداد سالمندان یک جامعه با افزایش شاخص امید زندگی زیاد می‌شود. در چنین شرایطی، انتظار داریم بیماری‌هایی که منجر به استراحت مطلق سالمندان می‌شود به ویژه در سالمندانی که سکته کرده‌اند و دارای اختلالات حرکتی هستند و یکجانشین شده‌اند، منجر به زخم بستر یا فشاری شود. همچنین افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار در یک وضعیت خاص قرار می‌گیرند، اغلب دچار زخم مزمن می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره زخم‌های مزمن «نادر» نیز گفت: برخی از سرطان‌ها منجر به زخم‌های مزمن می‌شوند که این زخم‌ها جزو موارد نادر زخم‌های مزمن هستند. همچنین برخی از بیماری‌های صعب‌العلاج می‌توانند زخم مزمن ایجاد کنند.

وی با بیان اینکه برآورد‌ها بیانگر این است که حدود ۰.۸ تا ۱.۵ درصد از افراد جامعه به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند، خاطرنشان کرد: آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد از دیابتی‌ها در مدت‌زمان بیماری، به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند. در حال حاضر، ۷ میلیون دیابتی در کشور زندگی می‌کنند؛ با توجه به جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور و احتمال ابتلای ۱۵ تا ۳۴ درصدی دیابتی‌ها به زخم پای دیابتی باید گفت به شرط در نظر گرفتن دیابت اثبات شده در حداقل ۷ میلیون نفر از جمعیت کشور، آنگاه حدود ۵۰ درصد از این افراد به «نوروپاتی» مبتلا می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی منجر به بی‌حسی ناحیه پا می‌شود؛ در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما و آسیب‌های وارده به پا نمی‌شوند، بلکه فرایند درمان بیماری به دلیل مشکلات حسی و خون‌رسانی نامناسب کاهش می‌یابد.

وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز، گفت: حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار می‌شوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه می‌کنند. درجات قطع عضو زخم پای دیابتی شامل قطع یک بند انگشت تا قطع کامل پا می‌شود. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمار و ارقام مربوط به قطع عضو زخم پای دیابتی می‌توان گفت، حدود ۲۰۰۰ نفر در کشور به صورت سالانه درجاتی از قطع عضو پا را تجربه می‌کنند.